Ebby, mijn lieve, zwarte huisgenootje, vind het altijd maar vervelend als ik in de werkplaats bezig ben. Misschien omdat ik dan minder aandacht voor haar heb. Dus gaat ze vaak pontificaal voor mijn neus op de werkbank zitten, of, in dit geval, op het voederhuis-in-wording. Maar een niet ingewijde zou misschien bijna denken dat Ebby vast fantaseert over alle lekkere vogeltjes die straks op dit voederhuis af gaan komen. 🙂
Maar liefst zo’n 124 uur werk, over een periode van 8 maanden. En natuurlijk heel wat bloed, zweet en tranen. Dat was de prijs voor dit voederhuis. Het hout zelf heeft me bijna niets gekost; dat was allemaal geoormerkt als brandhout.
Deels komt dat hoge aantal werkuren omdat ik het ontwerp bedacht heb naarmate ik hem aan het maken was, waardoor ik een aantal keer flink wat werk voor niks gedaan heb.
Maar het komt toch vooral omdat het met niet-electrisch handgereedschap fabriceren van zoveel onderdelen (alleen al 80 dakpannetjes!) een enorme klus is. En dan is er nog het een en ander aan graveerwerk e.d. En het moet ook nog allemaal netjes passen, rekening houdend met weersomstandigheden, krimpen en uitzetten van het hout, enz.
Hij is geheel van eikenhout gemaakt, tot en met de kleinste, of onzichtbaarste onderdelen. Behalve natuurlijk de schroeven en spijkers, die ik enkel gebruikt heb om onderdelen met elkaar te verbinden, die weer los moeten kunnen, om ze te kunnen vervangen zonder iets te beschadigen, zoals de dakpannetjes en de plaatjes onder de poten. Verder heb ik voroal pen-gat verbindingen en deuvels gebruikt. De deuvels heb ik bewust van een donkere eikensoort gemaakt, zodat het lekker contrasteert.
Een paar decoraties, zoals eerder genoemd graveerwerk, heb ik toegevoegd, maar verder zijn het wat mij betreft toch vooral de prachtige lijnen van het eikenhout die dit stuk een prachtige afwerking geven. Mede daarom heb ik de dakpannetjes uit haardblokken gezaagd van allemaal verschillende bomen, zodat je veel variatie en contrasten krijgt.
De noklat (plankje dat bovenop het dak ligt) was voor mij misschien wel het meest ongewoon om te maken. De hoek van het dak is geen 45 graden, dus de onderzijde van de lat moest ik onder een vreemde hoek uithollen, terwijl de bovenzijde ongeveer dezelfde hoek moest hebben, maar dan wel afgerond.
Sowieso was het dak verreweg het meest uitdagende en tijdrovende van het hele project. Niet alleen vanwege de vreemde hoek, of de 80 dakpannetjes, die ik allemaal heb moeten zagen, vormen, schaven, schuren, inkorten (oeps) en olieën, maar de platen onder de dakpannetjes bestaat ook uit een stuk of 6 individueel gezaagde planken, die ik tegen elkaar aangelijmd heb, vervolgens dwars door midden gezaagd heb en onder die vreemde hoek aan elkaar gelijmd heb. Om er dan een paar weken later achter te komen dat de lijm tussen de platen door kromtrekken van het hout los had gelaten, waardoor ik er weer een heel stuk af moest zagen en moest vervangen voor nieuwe planken.
Maar het was het allemaal waard, wat mij betreft, want ik geniet elke dag van het resultaat!
